Ο Βαλερύ μπορεί να διάλεξε να φέρει ως τίτλο την βαρύγδουπη ονομασία του εργολάβου και προέδρου του Κέντρου Μοριακής Ανασύνθεσης και Ραδιοφώνου αλλά παρότι είχε εμπνευστεί από τα βιβλία βιολογίας και φυσικοχημείας που είχε μελετήσει καμία σχέση δεν είχε με την επιστημονική μεριά του θέματος.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βαλερύ γοητεύτηκε από τον τίτλο σκεπτόμενος την πορεία της ζωής του μέχρι να καταλήξει στον Καταυλισμό. "Μπορείς να είσαι όποιος πιστεύεις ότι είσαι στη ζωή", σκεφτόταν. Και πράγματι, αυτός ήταν ο Ιβάν Πετρόφ, ο Κύριος Σμιθ, ο Βαλερύ. Και κάθε φορά πίστευε και έμπαινε στο πετσί της προσωπικότητας που υποδυόταν, ήταν άλλος. Ο πυρήνας του παρέμενε φιλομαθής και ευαίσθητος αλλά το περίβλημα άλλαζε, μεταλλασσόταν, ανασυνθετόταν! Ο Ιβάν Πετρόφ ήταν χαμογελαστός και δραστήριος. Ο Κύριος Σμιθ ήταν σοβαρός και μετρημένος. Ο Βαλερύ φλέρταρε συνεχώς με τα όρια της τρέλας όπως την αντιλαμβάνεται ο κοινός νους. Ο ίδιος πίστευε ότι ήταν η πιο αληθινή του προσωπικότητα μέχρι τότε.
Η μοριακή ανασύνθεση δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την αναγέννηση ενός ανθρώπου σε μια καινούρια ζωή...μέχρι την επόμενη. "Ζούμε μια φορά αλλά ζούμε πολλές ζωές", έλεγε στους άλλους όταν το πιοτό μιλούσε γύρω από τη φωτιά και συμπλήρωνε: "Κι όλα αυτά χωρίς να χρειαστεί να πεθάνεις πρώτα - αν δεν καταργείς έτσι το θάνατο, τότε πως αλλιώς;"
Η έννοια του ραδιοφώνου είχε μπει συμπληρωματικά. Ο Βαλερύ οραματιζόταν ότι κάποτε οι άνθρωποι που βασανίζονται καθημερινά θα άκουγαν τα κηρύγματά του μέσα από ραδιοκύματα παγκόσμιας εμβέλειας ώστε να μπορούν κι εκείνοι να αναδομήσουν το Είναι τους και να γίνουν ό,τι ονειρεύονταν. "Αρκεί να το πιστέψεις", αυτό θα ήταν το σλόγκαν του!
6 σχόλια:
Είναι ωραίος τύπος ο Βαλερύ..
Αυτή την εμμονή που έχετε βρε γυναίκες με τους αλήτες που όμως, κατά βάθος, έχουν καλή καρδιά....τι πράγμα είναι αυτό;
Το λέω και για την Alicia αυτό που εξέφρασε συμπάθεια για τον Βαλερύ!
Δηλαδή, ο Βαλερύ, είναι λαμόγιο ολκής, απατεώνας, αλογομούρης αλλά τον αγαπάμε επειδή κρύβει μια ευαίσθητη καρδιά. Ο Σορίν που είναι γαμώ τα παιδιά δεν μας κάνει. Είναι καλός, είναι γλυκός αλλά δεν έχει το στυλ το αλήτικο ε;
Και μετά λέτε γιατί μπλέκετε με τους λάθος τύπους και γιατί τραβάτε σαν μαγνήτης αλητάκους! :)
(Να σημειώσω ότι υπάρχουν και αλήτες που είναι και γαμώ τα παιδιά αλλά πάλι θα φτάσουμε να μιλάμε για μένα, χαχαχα)
(μουαχαχαχχαχα.
ενταξει, κι εψαχνα να βρω με ποιον εχω μπλεξει.)
ειναι τρελος αυτος ο βαλερυ. ενας τρελος που θελει να πιστευει οτι ξερει τι του γινεται.
εξοχο συμπαικτη :)
Να δουμε πως θα δεσουμε αυτα τα πολυ ενδιαφεροντα, πολυχρωμα και ...αταιριαστα κομματακια του παζλ.
Μα τι λεω;
Προορισμος ειναι το ταξιδι, ετσι δεν ειναι;
Τον Βαλερυ τον αγγιξε καποια ποιηση απ αυτες που λεγονται ητανε ζαβος απο μικρος.
Μαλλον δεν τον χωρανε τα ρουχα του, μαλλον ψαχνει συνεχεια καινουρια στο εξτρα λαρτζ σάιζ του.
Κατι θα του βρουμε ...
http://myavatar-eagle.blogspot.com/2009/06/blog-post_15.html
Είμαστε στο βάθος μας γάτες, τι να κάνουμε ;p
Ή θα τα κολλήσουμε ή θα μας κολλήσουν Yannis! :)
Ξεκινώ, Jane, να διαβάζω το link σου. Λέω, καλά τι παίρνει αυτή; Τι σχέση έχουν οι γάτες με αυτά που λέγαμε; :)
Αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι καταλήγεις σε τρομερό συμπέρασμα! Εκεί όλα ξεκαθάρισαν. Ίσως το post να έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία στο μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης! :)
Alicia, περίμενες να δεις ποιος είναι ο Βαλερύ για να το καταλάβεις; Μουαχαχαχαχα....
Δημοσίευση σχολίου