Καταυλισμός, 5. Το δώρο του Μακένζι

Οσοι ελεγαν πως ο Μακένζι ηταν ανηθικος δεν ηξεραν οτι αυτος εδινε τις πιο μεγαλες μαχες απ' ολους.
Οι αλλοι ειχανε τους κανονες τους και βαδιζαν.
Τα θελω τους, αυτους και αυτα που ελεγαν οτι νοιαζονταν.
Αυτος τι ειχε;
Το ζαρι στο μυαλο του ειχε μονο.
Ε Μακενζι, θα μεινεις με την Σοφί; 1977 Αθηνα.
Το ζαρι στο μυαλο του εβαλε μονα-ζυγα και γυρισε και κοιταξε στο δρομο.
Ενα μπλε Μιραφιορι, αριθμος ΕΒ-1326. Δε μενω.
Κι αν τον ρωταγαν δεν θ'απαντουσε αλλα αν διαβαζαν τη σκεψη του θα εβλεπαν "το τι κακο θα φερει αυτη ή αλλη αποφαση κανεις δεν το ξερει. Οπως και τις συνεπειες που θα λειανθουν απ' το χρονο, οτι κι αν κανω τωρα".
Δευτερη ευκαιρια ποτε δεν εδινε στο ζαρι του. Εφυγε.

Σουρουπωνε εξω, θα πηγαινε για τη φωτια, ισως αν η Μαρθα ερχοταν σημερα να της εξηγουσε, αν μπορουσε να την πεισει οτι ηταν κατι παραπανω απο το αλκοολ που τους επαιρνε τα μυαλα κατι βραδυα.
Ανοιξε την πορτα, το παπουτσι του κλωτσησε κατι. Βιβλιο. Εσκυψε και το μαζεψε.
Διαβασε το παλιοκαιρισμενο εξωφυλλο.
Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ, Ο Μαίτρ και η Μαργαρίτα.
Κοιταξε γυρω. Κανεις. Κατι φωνες ακουγονταν μονο απο το μερος που ηταν η φωτια. Ειχαν αρχισει και μαζευονταν.
Γυρισε παλι μεσα στη παραγκα.
Ας περιμενε η Μαρθα τις εξηγησεις της.
Ας περιμεναν ολοι.